تنها مرگ است که دورغ نمیگوید .
“صادق هدایت”
هر لحظه در کنار منی عاشقانه تر
با قلب عاشق و بدنی عاشقانه تر
تکرار شو حوالی دستان خسته ام
شاید مرا رقم بزنی عاشقانه تر . . .
باهمه دنیاقهرم…،اماتوصدایم کن…برمیگردم!!قول میدهم……
هزار دلیل برای دوست داشتن ، یک دلیل برای دوست نداشتن
اون یک دلیل رو به خاطر هزار دلیلت دوست داشته باش . . .
یاد سهراب بخیر
آنکه تا لحظه خاموشى گفت : تو مرا یاد کنى یا نکنى ، من به یادت هستم .
دونه دونه پای حرفات هر چی گفتی اون شدم من
دونه دونه پای حرفات هر چی گفتی اون شدم من
ما شقایق های باران خورده ایم / سیلی نا حق فراوان خورده ایم
ساقه احساسمان خشکیده است / زخم ها از باد و طوفان خورده ایم
بیا با هم همصدا شویم و ترانه عشق را بخوانیم ، من برای تو میخوانم و تو برای عشقمان بخوان !
وای از خیال تو که وقتی می آید دلم را گرم میکند و چایم را سرد !
ای داد دوباره کار دل مشکل شد
نتوان ز حال دل غافل شد
عشقی که به چند خون دل حاصل شد
پامال سبکسران سنگین دل شد
تــو به رفتنت ادامه بده
این اشک ها
ربطی به تــو ندارد
کاش میشد در غروب آفتاب ، بی صدا با سایه ها کوچید و رفت . . .
هوای مردن…بیخ گوش من است…!همان جایی که روزی…رد نفس های تو بود….!
بگم سلام دل میگیره بگم علیک دل میمیره فقط میگم دوستت دارم اینجور دل آروم میگیره ….
یاد سهراب بخیر
آنکه تا لحظه خاموشى گفت : تو مرا یاد کنى یا نکنى ، من به یادت هستم .
نام تو را تا میبرم قلبم غریبی میکند / چشم انتظاری در دلم ، درد عجیبی میکند . . .
اشک های نیامدنت روی گونه ماسید نبوس
نمک گیر میشوی
پیامی میزنم اینک برایت / به جبران پیام های زیادت
از آن بابت پیامی می فرستم / بدانی بنده هم هستم بیادت
هر روز
پس از طلوع هر اشک کارگران معدن برای یافتنت
به جان عقل من می افتند آنها تنها رگه هایی از تو را آنجا یافته اند
غافل از آنکه من ، تو رادر قلب خویش پنهان نموده ام
درخواب ناز بودم شبی دیدم کسی در میزند …در راگشودم روی او دیدم غم است درمیزند…ای
دوستان بی وفا…ازغم بیاموزید وفا…غم با همه بیگانه است …هرشب به من سر میزند
بهترین سلام تقدیم به کسی که معرفتش دریاست و همیشه به یاد ماست.
دلم ز نازکی خود شکست در غم عشق / وگرنه از تو نیاید که دل شکن باشی . . .
عیـد که می آید
این دلم قد تُنگ های ماهی ، تَنگ می شود برایت !
یارب دل دوستان پر از غم نکنی با تیر بلا قامت ما خم نکنی ای چرخ تو را به قرآن سوگند یک مو ز سر عزیز ما کم نکنیگفتم به گل زرد چرا رنگ منی افسرده و دلتنگ چرا مثل منی من عاشق اویم که رنگم شده زرد تو عاشق کیستی که همرنگ منی…
رفتی و ندیدی که چه محشر کردم
با اشک تمام کوچه را تر کردم
وقتی که شکست بغض تنهایی من
وابستگی ام را به تو باور کردم
بر دفتر قلبم که هر برگش را با نام تو شروع کردم می نویسم: زیستن را نه برای زندگی
که برای رسیدن به تو می خواهم
در آب که شستی تن بی تابت را
دیدند تمام رودها خوابت را
لبهام به شکل بوسه ماهی شده اند
بنداز درون آب قلابت را
عشق از ازل است و تا ابد خواهد بود
جوینده ی عشق بی عدد خواهد بود
فردا که قیامت آشکارا گردد
هرکس که نه عاشق است رد خواهد بود …
من چه کنم خیال تو منو رها نمی کنه اما دلت به وعده اش یه کم وفا نمی کنه
من ندیدم کسی رو که مثل تو ماندگار بشه ادم خودش و که تو دل اینجوری جا نمی کنه ..
من یک نامه عاشقانه ام ، بازم کن / محتاج کمی نوازشم ، یارم باش
هر قدر که سکه ای سیاهم ای دوست / در قلک سینه ات پس اندازم کن . . .
